بسمه تعالی

 والفجر\ ولیال عشر

سوگند به سپیده دم \ وسوگند به شب های دهگانه

آن روزهای سرد وسیاه، روزهای تبر وتوفان،آن روزها که باد مهیب به ویرانیِ درختان، کمر بسته بود و درختان سربلند، ایستاده مردن را به جاودانگی می‌نشستند، سرنوشت قومی که با نیروی مشت وایمان و فریاد الله‌اکبر برکوتوله‌های حقیر پیروز شد، شگفتی عشق را تا همیشه در چشم ناباور کوردلان، قاب کرد...

 
آن روزها، در زمستانی بهاری، مردی با ردای مهربانی وصلابت از راه رسید و طاغوتیان رادر تلاطم امواجی خودجوش، به گرداب فراموشی سپرد، مردی که وقتی با گریختن ظلمت، از بام خورشید به زمین قدم گذاشت، درختان آزاده فریاد برآوردند:

 جاءاَلحَق َوَزهَقَ الباطِل \ اِنّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً
«حق فرا رسید و باطل ازمیان ما رفت \ بی‌گمان باطل از میان رفتنی است.»